به اظهارات و سخنرانی های کاندیداها توجه کرده اید؟ برنامه جامعی برای ریاست احتمالی شان بر قوه مجریه تدوین کرده اند؟ دور اندیشی در کلامشان موج می زند؟ طرح چشم انداز مدیریتشان را برای حضور خود و کشور ارائه داده اند؟
در پاسخ به این پرسش ها و سوالات این چنینی فقط یک پاسخ را می توان قاطع گفت و آن هم : "نــــه".
در اغلب سخنرانی ها و اظهار نظرها و همینطور مصاحبه های کاندیداهای دوره یازدهم ریاست جمهوری تنها چیزی که به وفور یافت می شود نفی کاندیداهای دیگر و سرکوب آنهاست.
با وجود اینکه در حال حاضر در شرایط حساس سیاسی و بین المللی قرار داریم و باید به دنبال خلق یک حماسه سیاسی باشیم، بسیاری از کاندیداها نه تنها راه را برای بوجود آمدن حماسه بزرگ هموار نمی کنند، بلکه دست انداز هم به وجود می آورند.
در کشوری که قانون حکمفرماست و شورای نگهبان با قدرت و بدون توجه به فشارها کارش را پی می گیرد چه لزومی دارد که کاندیداهایی که هنوز صلاحیتشان تایید هم نشده در رابطه با سایر کاندیداها اظهار نظر کنند؟
کاندیدایی بالقوه از سرنوشت مبهم کشور در صورت پیروز شدن کاندیدای رقیبش سخن به میان می آورد و فرد دیگری از عدم توانایی اداره امور اجرایی توسط یک کاندیدای کهنسال .
کاندیدایی از مسمویت فکری و انحرافات اطرافیان یک کاندیدا صحبت کرده و کاندیدایی دیگر سخنرانی هایش را به تخریب تمام قد رقیبانش اختصاص می دهد .
در این فرصت کوتاه که تا انتخابات یازدهم ریاست جمهوری باقی مانده مدام سوژه به رسانه های معاند ندهیم و نامزدها به جای محکومیت سایر کاندیداها، عملکرد، برنامه ها، اهداف و چشم اندازهایشان را ارائه دهند تا ملت با عملکرد گذشته، حال و آینده افراد بیشتر آشنا شوند و حماسه ای بزرگ را خلق کنند.